Mundart in dr‘ Gmoid

So, griaß Gott mitanander, pack mers widdr.

Z‘ Weder war iatzt iebr d‘ Feirde eigendle ganz passabl bis of da geschdriga Sonde. Kaum isch d‘ Sonna weg und god a bissle a Wed, hod’s de scha. Ziagsch an Kiddl a, schwitsch, hosch koin a, friards de. Ond ruck zuck lofft dr dei Zenga ond du brauchsch a Sackduach aus dr Hosadäsch. Zom Dokdr brauchsch abr mit deam Schmarra net ganga. Do got ma erscht wenn ma z’ Reisa en dr Wamb hod, oim z‘ Gnack odr z‘ Kreitz weah duat, dass vom Kanabee nemme aufkommsch odr wenns oim dremslig isch. Do gibts abr o sodde, dia gond zom Dokdr weil‘s ehne langweile isch ond sia bloß ebbr zom ratscha brauchand. So a richdiga Ratschkaddl brengt dann o ebbes hoim. Ond am beschda isch, sia schbrengt dann em Hoimweg no schnell zom Bäck odr end Metzg nei ond verbaascht nochd alls was woiß. Do schdonds dann beianand em henderschda Eck ond richdan d‘ Leid aus. Des semmer fei scha rechde kobbernegische Weibr. Abr sodde Mannbilder gibds scho o, dia wo da ganza Dag rom schdiran ond senieran, zallwander auf‘m Millebängle hoggn ond recht firwitze ond damisch an Schmarra daherbrengand. Des semmer allawei de Liabschde, omanandr goscha ond nix zamm brenga.

Iatzt bene bloß g‘schband wia des mit dera Ärad huir nausgot mit lauder Käld ond deam viela Rega. Oi Loasawedr nochm andra. Geaschd schdodd eigendle net schlecht do, aber d‘ Ruaba ond dr Mais lond se ganz schea beddla. Mancher Ackr isch gar versuffa. Do hon de ganze Drämmer Bulldog koin Weard wenns Wedr net mitduad. Koi Heewedr war des of jeden Fall ned. Iatzt hoff mer bloß, dass net no amol alls verhagld ond zledschd alls he isch.

Dia Däg sen grad an haufa Leid onderwegs, gon schbazieara ond fahrnd mit‘m Rad en dr Weldgschichd omanand. Afdrmede isch so a Dogganandl mit ihra Schees d‘ Gass ra komma, an Haufa Rossmugga em Gsicht ond hod z‘ ra ond z‘ ra bleagt. Wia e dann naus ben und guggt hab was des fir a Groi isch, hods da Hegger gar nemme weg griagt ond auf ihra Doggl zoigt. Do habe dann glei gwisst was los isch. En dr‘ Schees isch auf dr Doggl a Habrgoiß g’hockt, a mords drom Viech. Dia habe hald nochd raus ond zsamma druckt ond a Ruah isch gwest. Z‘ Mädle hod schea aschdände „dange“ g’sagt und isch d‘ Gass na g’schbronga.

So ond zom Schluss heid:  Dr‘ Schualehr frogt da Max: Max, hosch du geschdern gschwenzd? Noi Herr Lehrer, bei os hod dr Blitz eigschlaga ond z‘ Haus isch wegbrennt. So, sagt dr Lehrer, abr vorgeschdern hosch gwies gschwenzd. Noi sagt do dr Max, do hod dr Vader gsagt, os meas mer heid z‘ Haus ausrauma…

A guada Wuch...

Dr Burgamoischdr