Mundart in dr' Gmoid

01. 06. 2021

So, griaß Gott mitanander,


isch ui vielleichd letscht Wuch ebbes aganga, weil koi Amdsblatt komma isch? Mit deane Feierde brengsch net viel zam, weil allbod a Bsuach odr d‘ Vrwandschaft kommt.

 

Huier hods da Vaderdag scha saumäße verregnat. Abr wegadeam war doch dr oi odr dr andr onderwegs. Oiner isch mr‘ end Fenger gloffa, der hod an Schlag auf beide Seida g’hett ond hod di ganz Schdross fir se selbr brauchd. A so a bsuffna Loas hod de sell ieber dean arma Kerl g’schompfa. Mei do saufans wia d‘ Bischdabender ond vertragand onnowegs nix. Er war wirgle zom bemidleida. I hab me dann dr’barmt ond habn mit‘m Auto hoim gfiehrt. Dr Weg vom Audo zur Hausdier war a Schauschbiel ond wia sei Frau aufgmachd hod ond sia ehn bei dr Hausdier nei bluid hod, glei no viel mehr. I hammr bloß no dengt, iatzt hosch dein Dreg em Schächdale. Dr Vaderdag reißt hald da oina odr da andra ganz schea nei.

 

Dia Däg kommand iatzt o widdr d‘ Moia weg, dia d‘ Buaba frd Mädla aufgschdelld hond. Hod’s Mädle em Bua zuagsagt, dann macht’r da Baum selbr weg. Isch des ned aso, bleibts moischtens em Vadr. Do kommand nochd solche Kommendare wia d‘ Luis aus Erlshofa gschrieba hod: „Ja was isch denn des fir a Sprenggengel, do hod mei Jonga an scheana Schloiffr drherbrocht, der schlorbt mit seine zammabandschde Schuah omanand, als wenn‘r da geschdriga Dag no net gfonda hot. Dean brauchsch mr fei net brenga, dean Hunagl, dean bläschdiga.“

 

Allmähle weard osra Mundard sogar „indernadzional“, wenn ma des so saga ka, weil en Schwenninga dob lesan ses o. De Sell hod neilich g’schrieba: Burgamoischdr, des gfalld os so guad, os kend mer se glatt verbrunnsa vor lacha.


Iatzt hommr no da Froleichnamsdag ond dann sen dia Feierde o widdr rom. Abr huir derf ma ja mea net loffa. Dr‘ Pfarr det scha mega, bloß er derf hald net. Ond des kommt de Vetraner genauso hard a wia em Pfarr‘, weil nochd gibt’s o koin Friaschobba beim Bergodl ond koine Weißwischt. Iatzt werd’s schea langsam Zeid, dass mr widdr naus kennand.


So an richdiga Friaschobba, der bis end Nachd nei god und dr’noch an g’scheida Aschiss drhoimt, weil ma ned hoimganga isch. Alls fehld os momendan. Mei wia geara häd i widdr amol so an Riffl weil i net hoim ganga ben….

 

Noml an scheana Feierde

 

Dr Burgamoischdr

 

 

aa… wenn oim fei no was eifalld, vergessand me ned, keand sei, dass i des braucha kend. Ma ka ja ned gnua haba.